۱۳۹۰ تیر ۲۷, دوشنبه

سفرنامه 58: کفتر در پاریس!


هر ایرانی بلاد کفر رفته ای تقریبا بعد ازپوشش زن های اونجا (البته اگر پوششی وجود داشته باشه) عجیب ترین چیز براش کبوتر یا همون کفترهای بلاد کفرند که بدون اینکه از آدم ها فراری باشند در سطح شهر و روی زمین و کنار آدم ها در حال زندگی هستند و کسی هوس لگدپرانی و تیرکمون بازی و تمرین نشونه گیری و شکار اونها نداره. تقریبا این بر خلاف مرزپرگهر اسلامی خودمونه که کفتر به محض دیدن آدم دو بال داره، دو بال دیگه هم قرض می کنه و یک سوراخ موشی پیدا می کنه که از دست این آدم دو پا قایم بشه. حتی کفترهای اما رضا هم از دست این امت دیگه خیلی وقته زمین نمی شینند و به بالای طاق ها و سقاخونه ها پناه می برند. به هر حال عجیب نیست در جامعه ای که آدم از آدم در امان نیست، در امان بودن حیوانات از جمله کفتر که دیگه جای خودش رو داره. بماند از بحث منحرف نشم! 

داشتم می گفتم که کفترهای بلادکفر چه جوریند اما حالا در میان همه کفترهای بلادکفر فکر کنم کفترهای پاریس دیگه واقعا معرکه اند. من بعضی اوقات فکر می کنم فرق اونها با شترمرغ چیه واقعا؟ هر کاری می کنی تا لگدت به تنشون نخوره اصلا پر نمی زنند.  خداییش اینا رو یه سر باید بیارند ایران تا یه بلایی سرشون بیارند که دیگه راه رفتن یادشون بره و به ذات پرنده بودن خودشون برگردند. حیف اون بال و پر نیست که خدا به اینها داده و بلااستفاده بمونه؟!!


و این هم در Gare de Lyon که مثلا خیر سرش ایستگاه قطاره. ببینید کفترها زیر دست و پا چی کار دارند می کنند: