۱۳۹۰ تیر ۲۲, چهارشنبه

سفرنامه 47: به سمت پاریس

و حالا نوستالژیک ترین بخش سفر: پاریس!

.
.
.
.
قطار از کشتزارها و روستاها می گذشت و من از صفحات زندگیم. ده ها بار این آهنگ را گوش دادم و گوش دادم. اما عطش احساسم برای لمس بعضی چیزها پایان نداشت. از دیشب در بروکسل شروع شده بود. شاید اثر پاریس رفتن تنهایی بود.... پاریس آن هم بدون یار!!!