۱۳۹۰ اردیبهشت ۹, جمعه

سفرنامه 23: پشت دریاچه شهریست...

باز سفری ساده و بی مقدمه.... تا بندرگاه Ouchy لوزان پانزده دقیقه پیاده روی و بعد از آن یک فری (Ferry) و نیم ساعت بعد در  اویان هستیم. در خاک فرانسه...


اویان برای لوزانی ها یک جور تکرار هر روزه است. وقتی کنار دریاچه ژنو میروی اولین چیزی که می بینی کوه های مقابلت در فرانسه هستند که در دل خود شهر کوچکی را جا داده اند به نام اویان و برای من بیشتر چون که هر روز که در کوچه محل زندگیم وارد می شوم مشرف به دریاچه است و اویان. گاه شب ها با دیدن چراغ های لرزان مردم آن شهر به خانه رفته ام... حالا بعد از تکرار هر روزه در چند ماه گذشته بالاخره به آنجا رفتیم... مهمترین بخش سفر شاید همین سفر دریایی با فری بود در دل دریاچه ژنو و سکوتی که در آن فقط صدای آب بود و منظره لوزان و سوییس در یک سمت و اویان و فرانسه در سمت دیگر.  در فری هم همینگونه بود: یک سر پرچم فرانسه و سر دیگر پرچم سوییس....


 کلا اویان خیلی کوچکتر از لوزان است. خود لوزان که کوچک باشد ببنید که اویان دیگر چیست!! همان مثل معروف مورچه و کله پاچه اش!تنها جای دیدنی اویان شاید همان خیابان قدیمی اش بود.....

اگرچه لوزان و اویان هر دو نزدیکند و فرانسوی زبان و خیلی مشابهت ها دارند. اما تفاوت ها باز هم مشخص بود. کثلا اویان کثیف تر از لوزان بود. یعنی به هر حال می شد گوشه ای خاکروبه یا زمین بایر و کثیفی دید. چیزی که در لوزان نمی بینی. کلا سوییس تمیز است.... یا مثلا در اویان به رسم فرانسوی ها کلی قنادی می توان دید در حالیکه در لوزان خیلی شیرینی پزی و قنادی کم است و مردم بیشتر شیرینی و کیک را در فروشگاه ها می خرند. اما اویان در هر راسته می توانستی یک قنادی ببینی. در لوزان بیشتر نان پزی وجود دارد که در کنار نان یک سری اقلام که شبیه شیرینی است می فروشند که قیمت در حد بنز الگانس با تعرفه 100 درصد است.... مردم هم انگار متفاوت بودند. فرانسوی ها حتی اگر مقیم نیمچه داهاتی به نام اویان باشندبه نسبت مردم سوییس کمی خودگیر و مغرور به نظر می آیند. حتی در برخورد مغازه دارها می توانی این را حس کنی. نمی دانم ولی زیاد می گویند که فرانسوی ها فکر می کنند به هر حال قدرتی هستند و برای عالم و بخصوص اروپا تخم دو زرده عنایت کرده اند و بابت همین کمی نژادپرست و خودبزرگ بین تشریف فرما دارند...

و در نهایت و از همه مهمتر اینکه اویان ارزان تر بود. بستنی قیفی از مغازه می خریدی و روی صندلی هایش به سمت دریاچه ژنو هم ولو می شدی باز هم قیمتش  ارزان تر از قیفی های داخل فروشگاه لوزان بود... این سوییس لامثب نمی دونم چرا اینقدر گرونه :))) بابت یک قیفی ساده، پول خون ابوی مرحومش را طلب می کند.... بماند... این هم دوسه تا عکس از اویان که بگویم کجا بود و بگم که عادی بود... نمی دانم این نوع ساختمان ها دیگر برای من کاملا عادی است. یا شاید هم کلا عادی است!




.
.
.
.
دلم پاریس می خواهد! 

۱۳۹۰ فروردین ۲۸, یکشنبه

سفرنامه 22: و اما برن.....

دیروز صبح که بلند شدم خسته از امتحانات بودم و دیدم باید برم سفر و دو ساعت بعد برن (Bern) بودم!!! رفتن ارزان نیست اما از شرق تهران به غرب تهران رفتن آسان تر است در حالیکه فاصله لوزان تا برن 120 کیلومتر یا مثل تهران تا قم خودمان است... خیلی ها نمی دانند! برن پایتخت سوییس است! شهری قدیمی، دیپلماتیک و البته دیوانه وار امن و آرام در عین زنده بودن!




همیشه سفر برای من آرامش بخش ترین جزء زندگی بوده و سفر در سوییس آرامش بخش در عین هیجان انگیز. راستش برن در بخش آلمانی سوییس قرار داره و وقتی وارد شهر شدم انگار نه انگار اینجا سوییسیه که من این همه مدت توش زندگی می کردم. زبان و قیافه آدم ها آلمانیه و شهر کاملا ساختار متفاتی داره و انگار واقعا اومدی یک کشور دیگه. (من تو بخش فرانسوی سوییس زندگی می کنم)

در برن مهمترین جایی که سر زدم، خانه انیشتین در خیابان Kramgasse در محله قدیمی برن بود. انیشتین موقعی که سوییس بوده برای مدت طولانی در این خانه در برن زندگی می کرده و کار روی تئوری نسبیت را در همین زمان و در همین خانه انجام داده....



و بعد از ساعت ها گشتن شهر و زیارت سفارت ایران در سوییس که چند ساختمان آن طرف تر از سفارت انگلیس بود، تمام بعد از ظهر را در گوشه ای از برن قدیم کنار کلیسای قدیمی شهر که مردم شهر برای با هم بودن آنجا می آمدند گذراندم. با آنکه خارجی بودم اما آرامش بخش ترین لحظات سفر رو زیر باد خنک برن و صدای رودخونه و در کنار مردمی که انگار در زندگی هیچوقت طعم رنج و سختی رو نکشیدند و تمامی زندگی برای اونها آرامش سیاسی و رفاه اقتصادی بوده، گذروندم و همپای آنها غرق در موسیقی آب و مست در سبزی و نو شدن طبیعت، به گنجشک ها و کبوترها غذا دادم.....
.
.
.
.
واقعا یک روز دوست دارم از آدم های اینجا بخصوص دخترها و پسرهای اینجا بپرسم شما واقعا می دانید رنج در زندگی چیست؟ می دانید معنای سختی چیست؟ می دانید اعصاب خوردی و استرس یعنی چه؟ می دانید در ساده ترین مسایل زندگی گیر بودن یعنی چی؟ می دانید سایه جنگ یعنی چه؟ می دانید صف خرید دلار و سکه یعنی چه؟.....

۱۳۹۰ فروردین ۲۴, چهارشنبه

انسانه ها - هجدهم

بازی زندگی انگار دیوارهایی از غرور است که ما آدم ها را به بن بست دوری و تنهایی می کشاند و زندگی را بازی باخت-باخت می کند. اما اگر جور دیگری بازی کنی او را برنده می کنی و خود را بازنده. اما حالا می دانم باخت هر دومان بهتر از فقط برنده بودن یکیست.... لعنت به زندگی و بازی ها و بازیگرانش.....
.
.
.
.
نیمه شب 13 آوریل در گوشه ای از لوزان.... وقتی خون سیاه و ملتهب انتظار به زمین می ریخت، فقط تکرار می کرد:
Ça va? C'est bon? ..... 

۱۳۹۰ فروردین ۱۴, یکشنبه

لوزانیات سی و ششم

و از تمامی نعمات خدا بر این مردم فقط یک آفتاب سوزان و یک گرمای هوا باقی مانده بود که از دیروز این نعمت الهی نیز بر اینان ارزانی داده شد تا مردمان شهر ندانند چگونه اینهمه زیبایی را مست شوند و زنهای شهر ندانند کدام لباس نیمه عریان را بپوشند تا در آغوش عاشقان سرمست خود، تشنه از لبان یار بنوشند و بوسه باران شوند....

برای اینهمه نعمت، چه شکرانه ای بالاتر از دوست داشتن و عشق ورزیدن در پیشگاه طبیعتی که همه زیبایی شده است؟
.
.
.
.
هرچه بیشتر این مردمان را می بینیم، کمتر می فهمم که چرا ما آنگونه زندگی می کنیم.....