دبی هفتم

جالبه که همه حکومت ها در منطقه ما خیلی شبیه هم فکر می کنند. فرقی نمی کنه که بر خرابه و ویرانی ها حکومت می کنند یا بر مجموعه ای از لوکس ترین آسمانخراش ها. فرقی نمی کنه که مردمان زیر دستشان در آروزی پراید قسطی صف می بندند یا برعکس مردمانشان لامبورگینی را هم تحویل نمی گیرند. فرقی نمی کنه، همه حاکمانشان مثل هم فکر می کنند.

یک مشخصه مشترکشون همینه که فکر می کنند اگر عکس رییس حکومت را به در و دیوار بچسبونند نظر مردم نسبت به حکومت مثبت می شه و به یکباره به جای فحش دادن به خرابکاری ها و افتضاح کاری های آن حاکم جبار، به یکباره تصمیم می گیرند که  براش دعا می کنند. پس همیشه بخشنامه هایی دارند که در همه اداره جات حتی شرکت های خصوصی، هتل ها، و حتی بقالی های دورترین نقاط کشورشون هم باید عکس رییس حکومت نصب شده باشه، چه فرد از سیستم حکومتی و اون حاکم راضی باشه چه نباشه. حالا قصه این شیخ محمد آل مکتوم دبی هم همینه که صاحب شهری به این مدرنیه  و آدم انتظار داره که عقایدش هم همینطوری باشه ولی فکر کنم عکس های زیر خودشون بگند که طرز تفکر خودش و آدم های چاپلوس دور و برش چه جوریند. اما خدا وکیلی این یه نوعش دیگه فقط مال خود دبی و شیخ محمده که به نظرم نسبت به راه های دیگه کمی باکلاس تر و مدرنتره!!!!

.
.
.
.
یاد این بیت شعر افتادم:

من از روییدن خس بر سر دیوار دانستم
که ناکس، کس نمی گردد به این بالانشینی ها