یکی از علاقه های من اینه که دنیا رو ببینم و بعد بشینم برای خودم تفاوت های آدم ها و شهرها و فرهنگ ها رو دسته بندی کنم. سوییس از این نظر واسه من خیلی خوب و هیجان انگیزه چون علیرغم کوچیکی کلی موضوع واسه دیدن داره.
قبلا هم گفتم که سوییس سه بخش اصلی داره: آلمانی (حدود 65درصد جمعیت)، فرانسوی (حدود 25 درصد جمعیت) و ایتالیایی (حدود 7 درصد جمعیت) و دقیقا تو هر بخش که میری انگار وارد یک کشور جدید شدی. قیافه و زبان آدم ها کاملا متفاوت با بخش دیگه است. این یه نکته و نکته دیگه اینکه میشه گفت سوییس مجموعه ای از دهات های مدرن به هم پیوسته است. البته دهات نه به معنای بد عقب افتادگی بلکه به معنای محل های سکونتی با جمعیت های اندک -گاه زیر 1000 نفر- و خانه هایی شبیه همان خانه کارتون هایدی و مردمی که هر کاری که دارند یک قطعه زمین برای کشاورزی بخصوص انگور برای تولید Wine (همون "می" یا "شراب" متداول فارسی خودمون) و دامداری هم دارند.
اما در همین دهات ها یا نیمچه شهرها گاه دفاتر اصلی شرکت های بزرگ هم نهفته است. مثلا دفتر اصلی شرکت نستله که فکر کنم بچه های نسل امروز ایران همگی حداقل شیرخشکش رو خورده باشند یا قهوه های فوریش که دیگه ایران رو تسخیر کرده در یکی از همین جاهای نه چندان بزرگ به نام "ووی" در نزدیکی لوزان است که جمعیتی زیر بیست هزار نفر دارد. و البته باز بگم که دهات رو با دهات در ایران اشتباه نگیرید. دهات های اینجا مدرن و به شدت تمیزند. من واقعا فکر می کنم هر روز حتی جنگل های سوییس رو هم جارو برقی می کشند از بس که این کشور تمیزه حتی جاهای جنگلی و به قولی بی صاحبش هم تمیزه. اینو وقتی سوار قطار هستی و از مناطق مختلف رد میشی به راحتی می تونی ببینی. انگار هیچ جایی از دست اینها در نرفته که کثیفی و آشغال تلمبار شده باشه. همه چیز تمیز و سرجاش حتی طبیعت بکر....
اما خوب به هر حال سوییس هم برای خودش شهر بزرگ داره و انقدر هم وضعیتش اسفبار نیست!! البته نه در حد تهران که مثلا جمعیت کل شهر تهران (حدود 9 میلیون) از کل جمعیت سوییس (حدود 8 میلیون نفر) بیشتره!!!!!! منظورم نسبیه. به نسبت دهات هایی که گفتم اون شهرها بزرگترند با جمعیت های در حدود سیصد چهارصد هزار نفری. مثل زوریخ در بخش آلمانی و ژنو در بخش فرانسوی که جالبه این دو شهر مرکزهای اصلی تجارت و سیاست در سوییس هم هستند. اصلا کلا فکر کنم به خوبی این تقسیم بندی رو بشه کرد که تجارت و تولید سوییس در بخش آلمانی شکل گرفته و به بخش های دیگه رسیده و سیاست سوییس هم در بخش فرانسوی. نماد تجارت سوییس رو میشه در زوریخ دید و نماد سیاست سوییس رو در ژنو. بخش ایتالیایی هم واقعا نمی دونم داره چی کار می کنه! احتمالا فقط پیتزا درست می کنه. :))
.
.
.
.
قبلا هم گفتم که سوییس سه بخش اصلی داره: آلمانی (حدود 65درصد جمعیت)، فرانسوی (حدود 25 درصد جمعیت) و ایتالیایی (حدود 7 درصد جمعیت) و دقیقا تو هر بخش که میری انگار وارد یک کشور جدید شدی. قیافه و زبان آدم ها کاملا متفاوت با بخش دیگه است. این یه نکته و نکته دیگه اینکه میشه گفت سوییس مجموعه ای از دهات های مدرن به هم پیوسته است. البته دهات نه به معنای بد عقب افتادگی بلکه به معنای محل های سکونتی با جمعیت های اندک -گاه زیر 1000 نفر- و خانه هایی شبیه همان خانه کارتون هایدی و مردمی که هر کاری که دارند یک قطعه زمین برای کشاورزی بخصوص انگور برای تولید Wine (همون "می" یا "شراب" متداول فارسی خودمون) و دامداری هم دارند.
اما در همین دهات ها یا نیمچه شهرها گاه دفاتر اصلی شرکت های بزرگ هم نهفته است. مثلا دفتر اصلی شرکت نستله که فکر کنم بچه های نسل امروز ایران همگی حداقل شیرخشکش رو خورده باشند یا قهوه های فوریش که دیگه ایران رو تسخیر کرده در یکی از همین جاهای نه چندان بزرگ به نام "ووی" در نزدیکی لوزان است که جمعیتی زیر بیست هزار نفر دارد. و البته باز بگم که دهات رو با دهات در ایران اشتباه نگیرید. دهات های اینجا مدرن و به شدت تمیزند. من واقعا فکر می کنم هر روز حتی جنگل های سوییس رو هم جارو برقی می کشند از بس که این کشور تمیزه حتی جاهای جنگلی و به قولی بی صاحبش هم تمیزه. اینو وقتی سوار قطار هستی و از مناطق مختلف رد میشی به راحتی می تونی ببینی. انگار هیچ جایی از دست اینها در نرفته که کثیفی و آشغال تلمبار شده باشه. همه چیز تمیز و سرجاش حتی طبیعت بکر....
اما خوب به هر حال سوییس هم برای خودش شهر بزرگ داره و انقدر هم وضعیتش اسفبار نیست!! البته نه در حد تهران که مثلا جمعیت کل شهر تهران (حدود 9 میلیون) از کل جمعیت سوییس (حدود 8 میلیون نفر) بیشتره!!!!!! منظورم نسبیه. به نسبت دهات هایی که گفتم اون شهرها بزرگترند با جمعیت های در حدود سیصد چهارصد هزار نفری. مثل زوریخ در بخش آلمانی و ژنو در بخش فرانسوی که جالبه این دو شهر مرکزهای اصلی تجارت و سیاست در سوییس هم هستند. اصلا کلا فکر کنم به خوبی این تقسیم بندی رو بشه کرد که تجارت و تولید سوییس در بخش آلمانی شکل گرفته و به بخش های دیگه رسیده و سیاست سوییس هم در بخش فرانسوی. نماد تجارت سوییس رو میشه در زوریخ دید و نماد سیاست سوییس رو در ژنو. بخش ایتالیایی هم واقعا نمی دونم داره چی کار می کنه! احتمالا فقط پیتزا درست می کنه. :))
.
.
.
.
اگه دو سه هفته زودتر رفته بودم به کنسرت حسین علیزاده هم رسیده بودم. البته خیلی گرون بوده (حدود 70 فرانک یا 80 دلار آمریکای ناقابل). کلا تو سوییس خیلی کم خواننده های ایرانی کنسرت دارند. یک اینکه خیلی گرونه و تقریبا بلیط های کنسرت در سوییس دو برابر آلمان در میاد و در ضمن به نسبت آلمان که نزدیکه، سوییس جمعیت ایرانی کمتری داره. واسه همین بیشتر کنسرت ها تو آلمان برگزار میشه.... بماند! دفعه بعدی از زوریخ خواهم نوشت...
