۱۳۹۱ خرداد ۱۹, جمعه

سفرنامه 118: دریاچه نوشاتل


واقعا سوییس یه طرف و این دریاچه های زیباش یه طرف.


یه بخش این دریاچه ها واقعا نعمت و ساخت خداست و یه بخشش هم نگهداری مردم سوییسه. به راحتی میشه این دریاچه ها رو با آشغال و کثیف کاری از این ریخت و قیافه انداخت. شاید به دلیل همین مردم هم همیشه دریاچه های سوییس دو مشخصه اصلی دارند: یکی قایق های بادبانی که این صحنه های زیبا رو ایجاد می کنند...



 و مشخصه مشترک بعدی: قوهای سفیدند. تقریبا غیرممکنه دریاچه ای حتی کوچک در سوییس ببینی که توش قوی سفیدی وجود نداشته باشه. قویی که نماد عشق، آرامش و امنیته. در امان بودن از دست آدمها...


  همه این صحنه ها رو با کمی تغییر در تمامی دریاچه های سوییس می بینی با این تفاوت که از دیدن اونها احساس تکرار و خستگی هم نمی کنی... خود من هم نمونه اش! کلی تو دریاچه ژنو تو لوزان از این صحنه ها داریم اما تا به دریاچه ای مثل دریاچه نوشاتل می رسم باز نمی تونم جلوی خودمو بگیرم و عکس نگیرم!!!