همیشه برام جالب بود وقتی می دیدم که هیات های عزاداری هم برای خودشون شهر دارند. مثلا خوانساریهای مقیم مرکز ، هیات تبریزی ها و غیره و یا وقتی به فلان اداره ای سر می زنی که رییسش مال یه شهریه همه کارمنداش هم مال اونجاند و دونستن زبون اونها کمک شایانی به رفع حاجات در اسرع وقت و بدون نوبت می کنه.
ولی انگاری این مسایل نه بین عوام که بین مسئولین کوچک پایه این ممکلت هم مهمه. برای اونا هم مهمه که هر چند وقت یکبار برای مصاحبت و احتمالا برنامه ریزی برای لابی بیشتر دور همشهریاشون جمع شوند و البته فتح مقام الهی وزارت توسط همشهریشون رو هم تبریک بگند ( احتمالا با پول نفت ملت شهیدپرور یا یک سری افراد که بابت این خرجا انتظار دارند ) .......(لینک خبر)
ما کی می خواهیم به جای لر و رشتی و اصفهانی و کرد و بلوچ، ایرانی باشیم؟
