۱۳۹۰ فروردین ۲۴, چهارشنبه

انسانه ها - هجدهم

بازی زندگی انگار دیوارهایی از غرور است که ما آدم ها را به بن بست دوری و تنهایی می کشاند و زندگی را بازی باخت-باخت می کند. اما اگر جور دیگری بازی کنی او را برنده می کنی و خود را بازنده. اما حالا می دانم باخت هر دومان بهتر از فقط برنده بودن یکیست.... لعنت به زندگی و بازی ها و بازیگرانش.....
.
.
.
.
نیمه شب 13 آوریل در گوشه ای از لوزان.... وقتی خون سیاه و ملتهب انتظار به زمین می ریخت، فقط تکرار می کرد:
Ça va? C'est bon? .....